maść, 20g

(250j.m.+5mg)/g

20g, tuba

1 g maści zawiera: Bacytracyna sól cynkowa 250 j.m. (~5 mg) Neomycyna jako siarczan 5000 j.m. (5 mg)

Bacytracyna działa przede wszystkim na drobnoustroje Gram-dodatnie, jak np. na paciorkowce hemolizujące, gronkowce, Clostridia, Corynebacterium diphteriae i Treponema pallidum, a także na niektóre patogenne drobnoustroje Gram-ujemne, takie jak Neisseria i Haemophilus influenzae. Jej spektrum działania obejmuje także promieniowce i pałeczki Fusobacterium. Oporność na bacytracynę występuje bardzo rzadko. Neomycyna działa zarówno na patogenne drobnoustroje Gram-dodatnie jak i na Gram-ujemne, np. gronkowce, Proteus, Enterobacter aerogenes, Klebsiella pneumoniae, Salmonellae, Shigellae, Haemophilus influenzae, Pasteurella, Neisseria meningitidis, Vibrio cholerae, Bordetella pertussis, Bacillus anthracis, Corynebacterium diphteriae, Streptococcus faecalis, Listeria monocytogenes, Escherichia coli i Mycobacterium tuberculosis; neomycyna działa także na Borrelia i Leptospira interrogans (L. icterohemorrhagicae).

- Ogniskowe bakteryjne zakażenia skóry: czyraki, karbunkuły (leczenie pooperacyjne), figówka, zapalenie głębokich mieszków włosowych, ropne zapalenie gruczołów potowych, zapalenie ujść gruczołów potowych, zanokcica. - Bakteryjne infekcje ograniczonej powierzchni skóry: liszajec, zakażone owrzodzenia podudzi, powikłany zakażeniem wyprysk, zakażone rany szarpane i cięte, oparzenia gorącą wodą, oparzenia ogniem lub środkami chemicznymi, stany po operacjach kosmetycznych i przeszczepach skóry (także stosowanie profilaktyczne i łącznie z opatrunkiem). - Po dużych i mniejszych zabiegach operacyjnych. - W leczeniu uzupełniającym w okresie pooperacyjnym. - Rozsmarowana na paskach gazy jest przydatna w miejscowym leczeniu zakażonych jam ciała lub ran (np. zakażeń zewnętrznego przewodu słuchowego, ran lub pooperacyjnych blizn gojących się per secundam).

Nadwrażliwość na bacytracynę i/lub neomycynę lub inne antybiotyki aminoglikozydowe. Nie należy stosować preparatu Baneocin na rozległe, ciężkie uszkodzenia skóry, ponieważ wchłonięte składniki czynne preparatu o działaniu ototoksycznym mogą spowodować utratę słuchu. W przypadkach, gdy nie można wykluczyć możliwości niekontrolowanego wchłaniania składników czynnych, nie wolno stosować preparatu Baneocin u pacjentów z poważnym upośledzeniem procesów wydalania pochodzenia sercowego lub nerkowego, a także w przypadkach wcześniej istniejących uszkodzeń aparatu przedsionkowego i/lub narządu słuchu. Nie wolno stosować preparatu do zewnętrznego przewodu słuchowego w przypadku perforacji błony bębenkowej. Nie należy stosować pudru Baneocin do oczu.

U pacjentów długotrwale leczonych preparatem mogą wystąpić reakcje alergiczne, takie jak: zaczerwienienie i wysuszenie skóry, osutki skórne, świąd. W przypadkach stosowania preparatu w leczeniu przewlekłych dermatoz (np. dermatoz zastoinowych) lub przewlekłym zapaleniu ucha środkowego, Baneocin sprzyja powstawaniu alergizacji na inne leki (włącznie z neomycyną), która może się manifestować niedostateczną odpowiedzią na zastosowane leczenie. Rzadko występująca przy stosowaniu preparatu alergia najczęściej ma charakter wyprysku kontaktowego. Alergia na neomycynę jest rzadsza niż się na ogół uważa; w około 50% przypadków ma charakter krzyżowy w stosunku do innych antybiotyków aminoglikozydowych. U pacjentów z rozległymi uszkodzeniami skóry należy się liczyć z wchłanianiem się składników czynnych preparatu Baneocin i jego konsekwencjami, np. uszkodzeniem aparatu przedsionkowego i narządu słuchu, działaniem nefrotoksycznym, blokowaniem przewodnictwa nerwowo-mięśniowego.

U dorosłych i dzieci stosuje się maść Baneocin 2-3 razy na dobę. Ze względu na możliwość wchłonięcia się składników czynnych preparatu, u pacjentów z oparzeniami obejmującymi ponad 20% powierzchni ciała, nie należy stosować Baneocin częściej niż 1 raz dziennie, zwłaszcza gdy jest upośledzona czynność nerek. Przy miejscowym stosowaniu preparatu przez okres 7 dni dawka dobowa neomycyny nie może przekraczać 1 g (czyli 200 g maści Baneocin). W przypadku powtarzania powyższego kursu leczenia maksymalna dawka dobowa neomycyny powinna być obniżona do połowy.