W sensie klinicznym menopauza (klimakterium) to dzień następujący po zakończeniu ostatniej w życiu menstruacji. Ustanie miesiączkowania poprzedzone jest okresem, gdy staje się ono nieregularne, a nawet bardziej obfite. Okres lat przejściowych, prowadzących do całkowitego zatrzymania się cyklu miesiączkowego oraz kilka lat po ostatniej miesiączce zwany jest perimenopauzą. Zjawisko to występuje u kobiet w wieku 45–55 lat, przeciętnie trwa kilka lat i związane jest z naturalnym, postępującym obniżeniem syntezy estrogenów i progesteronu.

Objawy menopauzy. Ze względu na wahania hormonalne, kobietom towarzyszą w tym okresie różne dolegliwości. Do najbardziej charakterystycznych objawów zaliczamy m.in. nagłe zmiany temperatury ciała. Wrażenie "uderzenia gorąca" występuje, gdy podwyższająca się temperatura ciała osiąga szczyt, a następnie powraca do normy. Szybki wzrost temperatury nawet o kilka stopni może spowodować zasłabnięcie i obfite pocenie. Inne powszechne objawy to zmiany nastroju, bezsenność, osłabienie i problemy z pamięcią. Perimenopauzalne zmiany psychologiczne mogą być porównane do tych występujących w wieku dojrzewania.

Na szczęście przykre dolegliwości przekwitania rzadko występują jednocześnie i zazwyczaj nie są one bardzo dokuczliwe. Około 1/3 kobiet nie odczuwa żadnych objawów, z wyjątkiem zatrzymania miesiączki, u kolejnych dolegliwości są umiarkowane, natomiast tylko u pozostałych 30% objawy są wyjątkowo nasilone. To właśnie ta ostatnia grupa kobiet powinna rozważyć stosowanie hormonalnej terapii zastępczej (HTZ).

Na czym polega HTZ? HTZ polega na uzupełnianiu niedoboru naturalnych hormonów kobiecych, których jajniki w okresie menopauzy nie produkują w wystarczającej ilości. Jest to nie tylko najskuteczniejsza metoda łagodzenia dolegliwości kilmakterium - stosowanie HTZ mzmniejsza również ryzyko rozwoju późnych pomenopauzalnych problemów zdrowotnych, takich jak osteoporoza i miażdżyca naczyń.

Obecnie najczęściej stosuje się HTZ zawierającą dwa składniki hormonalne: estrogenne (estradiol, estriol, skoniugowane estrogeny) i gestagenne (progesteron, hydroksyprogesteron, noretysteron). Istnieją różne formy terapii i schematy stosowania. W zależności od stanu zdrowia pacjentki, lekarz ginekolog dobiera najbardziej odpowiedni schemat i postać leku.

Autor: mgr farm. Aleksandra Rak

źródło: wikipedia