Bakterie mają długość 3 – 6μm i szerokość 0,6μm. Bytują w  błonie śluzowej żołądka i dwunastnicy, rzadziej na błonie śluzowej przełyku. Są wrażliwe na warunki zewnętrzne jednak przeżywają w środowisku kwaśnym żołądka. Umożliwia im to szereg przystosować do zwalczania bariery obronnej ludzkiego organizmu zwanych czynnikami wirulencji.

Do czynników wirulencji zaliczamy:

1. Produkcję enzymu ureazy, który rozkłada mocznik do amoniaku i dwutlenku węgla. Z kolei amoniak neutralizuje kwas, znajdujący się w żołądku.
2. Rzęski – umożliwiają bakteriom ruch oraz wnikanie pod śluzówkę żołądka, która otacza je dodatkową ochroną przed kwaśnym środowiskiem żołądkowym.
3. Białka adhezyjne – pozwalają bakteriom na przyleganie do komórek nabłonka żołądka.
4. Produkcję cytotoksyn – toksyny te działają destrukcyjnie na komórki nabłonkowe żołądka.
5. Układ antyoksydacyjny, zwalczający reakcje obronne organizmu.
6. Pompę wypompowującą jony wodorowe z komórek, która zapewnia bakteriom lepsze warunki bytowania.

W pierwszym etapie zakażenia H. pylori penetruje warstwę śluzową żołądka i przylega do śluzówki żołądka. Następnie za pomocą ureazy produkuje z mocznika amoniak, który neutralizuje kwas żołądkowy. Potem namnaża się migruje i tworzy miejsce zakażenia, co niesie za sobą w konsekwencji zniszczenie śluzówki, powstanie stanu zapalnego a w końcu  martwicę komórek czyli owrzodzenie.

Istnieje kilka sposobów diagnostyki Helicobacter pylori. Należy do nich gastroskopia, w czasie której można pobrać mały wycinek z żołądka. Można także wykonać badania krwi na obecność przeciwciał lub moczu i oddechu na obecność ureazy.

Leczenie polega na odpowiedniej farmakoterapii. Zazwyczaj łączy się działanie kilku leków z rodziny antybiotyków, chemioterapeutyków i inhibitorów pompy protonowej.

Autor: diet coach Katarzyna Sawczyk