Liście aloesu są długie i mięsiste, a oprócz wody magazynują liczne składniki pokarmowe. Ze względu na specyficzne kolce na brzegach liści wyglądem bardzo przypomina kaktus. Jest to jednak inna roślina. Należy do rodziny liliowatych. Prawdopodobnie ojczyzną aloesu jest Półwysep Arabski lub Sudan. Obecnie występuje on między innymi w Meksyku, Brazylii, Afryce, na Kubie, na Wyspach Kanaryjskich oraz w krajach basenu Morza Śródziemnego.

Zastosowanie aloesu w pielęgnacji urody i medycynie jest znane od dosyć dawna. Pomaga on w zwalczaniu wielu chorób układu odpornościowego, a także łagodzi dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Pod koniec lat siedemdziesiątych zaczęto stosować Aloe vera w uzupełnianiu diety, gdyż zawiera on 18 z 22 aminokwasów potrzebnych naszemu organizmowi, witaminy, minerały oraz makro- i mikroelementy. Dlatego też coraz częściej można nabyć sok z aloesu, szczególnie w restauracjach i sklepach ze zdrową żywnością.

Do najważniejszych właściwości kosmetycznych aloesu należą:

• regulacja wilgotności skóry i ochrona skóry przed utratą wilgoci

• działanie bakteriobójcze

• usuwanie obumarłych komórek skóry

• rozkład nadmiaru tłuszczu

• pobudzanie wzrostu nowych komórek

• stymulacja ukrwienia górnych warstw skóry

• hamowanie stanów zapalnych

• szybsze gojenie się uszkodzeń skóry

• wzmocnienie komórek

• poprawa pobierania tlenu przez całą tkankę skórną

• ochrona skóry przed szkodliwymi wpływami zewnętrznymi

• głębokie oczyszczanie

Aloes pomaga również przy ropniach, trądziku, alergiach, w zapaleniu odbytu, zaparciach, wzdęciach zapaleniach żołądka, grzybicy stóp, zajadach, astmie i biegunce. Jego działanie u jednych osób może spowodować nawet całkowite ustąpienie dolegliwości, a u innych nie powoduje czasem żadnych zmian.

Pamiętajmy, iż aloes jest stosowany głównie jako środek profilaktyczny i nie może zastępować koniecznego leczenia farmakologicznego. To substancja wspomagająca.

Źródło: Aloes zwyczajny, Klub dla Ciebie, Warszawa 2005

Autor: Iwona Berny