Owszem, jeśli odchudzając się osiągniesz właściwą wagę dla Twojego wieku i wzrostu, a do tego uda Ci się uniknąć efektu jo- jo to rzeczywiście możesz czuć się z siebie dumna.

Gorzej, jeśli odchudzanie się do właściwej wagi zamieni się wręcz w obsesję, która doprowadzi Cię  do bycia „patykiem” czy wręcz „szkieletem” ludzkim.

Anoreksja czyli jadłowstręt psychiczny objawia się zawsze tak samo- tzn. stopniowym unikaniem kolejnych i kolejnych produktów, aż do całkowitej odmowy przyjmowania posiłków w poczuciu, że spożyty posiłek zaburzy naszą wagę, a właściwie „niedowagę”.

Do tego patrząc w lustro, cały czas czujemy, że nasze ciało jest za grube- pomimo, że przypomina bardziej wieszak niż żywego człowieka.

Wystające kości wpędzają anorektyczkę w kolejny zachwyt nad ciałem - mimo, że otoczenie odbiera to samo ciało jako coś obrzydliwego, wręcz odrażającego.

Leczenie osób cierpiących na anoreksję polega głównie na terapiach psychologicznych, udziale w grupach wsparcia.

Ponadto, często stosuje się leczenie farmakologiczne, np. lekami przeciwdepresyjnymi, przeciwlękowymi, nasennymi, czy też neuroleptykami odpowiedzialnymi za leczenie wszelkiego rodzaju urojeń.

Uważaj, żeby nadmierne odchudzanie nie wpędziło Cię w objęcia anoreksji, bo statystycznie ok. 10-15% anorektyczek marzenie o „idealnym” ciele (czyli „niedowadze”) „wpędziło do grobu” .

Anoreksja  lub podejrzenia anoreksji zawsze wymagają wizyty u psychologa. 

Autor: Aleksandra Święcicka